Een warm onthaal en paascake! | Belarus #1

Ongeveer een half jaar geleden alweer schreef ik dat ik naar Wit-Rusland (Belarus) ging om daar vrijwilligerswerk te gaan doen. Na maanden van voorbereiden en acties voeren was het dan eindelijk tijd om ook echt die kant op te gaan. Op 30 april was het dan zo ver: rond 9:00 's ochtends vertrokken we met de bus naar Wit-Rusland. Ik heb het daar zo erg naar mijn zin gehad! In dit eerste deel van mijn verhaal vertel ik over de reis naar het land toe en over de eerste ontmoeting met mijn gastgezin!

Om eerlijk te zijn wist ik totaal niet hoe ik mij voor moest bereiden. Allereerst was de vraag: hoe warm zou het daar zijn? De verwachtingen waren extreem goed dus ja, ik had al mijn t-shirtjes in mijn tas gegooid en besloot geen korte broeken mee te nemen. Wat vestjes erbij en klaar! De vestjes heb ik achteraf alleen 's ochtends en 's avonds aangehad want het was ook echt super warm!
De tweede vraag was: wat moet ik allemaal mee in de bus en hoeveel eten? Want 28 uur lang in de bus is nou niet echt mijn favoriete ding. Ik zag er ook heel erg tegenop. Uiteindelijk is dit ook heel erg meegevallen. De groep was heel erg gezellig en ik heb wel aardig kunnen slapen in de bus.

Hiernaast een foto van mij in de bus. Ik had het grootste deel van de tijd de hele bank voor mij alleen. Een vriendin van mij naast wie ik zat lag het grootste gedeelte van de reis heerlijk op de grond te slapen en zo kon ik ook heerlijk de beentjes strekken. Deze foto heb ik gemaakt nog voor de grens van Polen - Belarus. Met mijn kussen in mijn nek en lekker warm onder mijn kleedje kon ik heerlijk de boel overzien.


De grens was trouwens echt een dingetje. Ik werd helemaal bang gemaakt met enge verhalen dat ze letterlijk alles gingen controleren en dat je niet mocht lachen en praten wanneer ze je paspoort gingen controleren. Achteraf viel dit hartstikke mee. De heenweg was iedereen dood stil want niemand durfde zijn mond open te trekken. De terug weg waren we er wat minder benauwd voor. We stonden maar een uurtje bij de grens en konden toen meteen weer door!

Om 14:00 kwamen we aan in Sirod, het dorpje waar we verbleven. We werden opgewacht door alle gastgezinnen en daar kwamen we ook te weten in welk gastgezin we zaten. We hadden al wel namen door gekregen, maar daar zaten geen gezichten bij. Ik kende mijn gastgezin gelukkig al. Ik zat bij de ouders van het meisje wat al jaren bij mijn oom en tante in huis kwam. Het meisje woonde zelf ook nog thuis samen met haar zoontje van een jaar oud. Ook het 5-jarige neefje sliep er elke avond dus het was daar een gezellige boel. Het meisje kende ik dus heel erg goed omdat ze eigenlijk gewoon een beetje als familie voelt, maar ik kon ook eindelijk haar ouders en haar zoontje ontmoeten!

Even een foto van het dorp. Het dorp bestaat uit een paar verharde wegen maar er zijn dus ook veel wegen wat gewoon zandpaadjes zijn. Overigens is het dorp ontzettend klein. Het dorp telt een supermarkt, een school, een kerk (echt zo'n mooie Russische Orthodoxe kerk), een dorpshuis, een dokter en een 'discotheek' (dit zet ik even tussen haakjes omdat het een ruimte is van 10 bij 8 meter. Er staat enkel een box mét mengpaneel maar je moet je mobiel er dus aan aansluiten. Verder is alles leeg, drank moet je zelf meenemen.). Om het dorp heen staan vijf staatsboerderijen waar vrijwel iedereen uit het dorp werkt.


We kwamen aan op 1 mei en in Belarus vieren ze dan Pasen! Dat was super leuk! Overal in huis lagen eieren en stond er een typische paascake op tafel. De paascake is echt een traditie. Het is een cake met rozijnen en bovenop zit glazuur met spikkels. Verwacht er trouwens niet teveel van: de cake smaakt nergens naar en telt misschien wel drie rozijnen :')
Toch zag het er allemaal wel super leuk uit. Er zijn overigens veel mensen die op Paasochtend naar de kerk gaan en hun cake daar laten zegenen. Geweldig!

1 Mei was voor ons dus vooral een uitrust dagje. We hebben onze cadeau's uitgedeelt aan het gastgezin en 's avonds zijn we naar het veldje gegaan waar elke avond alle kinderen uit het dorp samen komen om te spelen. We hadden daar ook stoepkrijt en springtouwen uitgedeelt en een volleybalnet opgehangen. De hele avond zijn we dus weze stoepkrijten, springtouwen en wezen volleyballen (al heb ik de volleybal overgeslagen, ik ben daar niet zo van).



We zijn ook weer vroeg het bed ingedoken omdat we de volgende dag er alweer vroeg uit moesten. De volgende dag zouden we naar de eerste school gaan. Daar schrijf ik de volgende keer over want geloof mij: dat gaat een heel lang, bizar verhaal worden (dus houd mijn blog goed in de gaten).